Monika Stanisławowska pochodzi z rodzinnego miasta Beksińskich – Sanoka, gdzie ukończyła I Liceum Ogólnokształcące. Wiersze zaczęła pisać w liceum i to wtedy razem z przyjaciółkami organizowała kameralne wieczorki poetyckie. Na sanockim rynku, w małej kawiarence zbierała się grupka przyjaciół by posłuchać poezji z klimatyczną muzyką w tle. W czasach szkolnych jej wiersze pojawiły się w dwóch tomikach poezji napisanych przez uczniów I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku pt. „Serce napomina mnie nawet nocą” (1998) oraz „Zamyślenia” (2000).
Sanok zamieniła na Gdańsk, gdzie ukończyła studia na Międzyuczelnianym Wydziale Biotechnologii UG-GUMed. Zawodowo związana jest z Gdańskim Uniwersytetem Medycznym, gdzie pracuje naukowo.
Jest autorką poezji i prozy poetyckiej Wcześniej pisała „do szuflady”, jednak pod wpływem swojego przyjaciela postanowiła poprowadzić stronę autorską, by regularnie dzielić się z innymi własną twórczością. Ku jej zaskoczeniu strona została przyjęta bardzo dobrze, dlatego zdecydowała się na wydanie swoich wierszy. W styczniu 2021 pojawiła się jej pierwsza książka poetycka pt. „Moje Serce jest o Tobie” wydawnictwa Chaos Artistic Laboratories, a w czerwcu 2022 wydała drugi zbiór wierszy pt. „Blizny” (wydawnictwo Ridero). Brała udział w różnych projektach poetyckich między innymi „Marzyciele”, „Czego Pragniesz”, „Przystań literacka”, w ramach których publikowała swoje teksty. Jest też jednym z autorów w antologiach „Poezja Naszych Dni” wydawnictwa Borgis, z którym współpracuje od 2020 roku. Otrzymała wyróżnienie w konkursie poetyckim „Poeta naszych dni 2021”.
Nie uważa się za poetkę, raczej za kogoś kto tylko przelewa na papier swoje emocje i spostrzeżenia. Szanuje wszystkich, którzy piszą i oddają innym cząstkę siebie.
Jest wielką miłośniczką kawy, poezji i obrazów Pollocka.